Üç eksi bir

Spor Toto Süper Lig'in her zamanki gibi 3 şampiyonluk adayı, ilk yarıyı ilk 3 sırada kapatırken, bu defa farklı olan şey; bu 3 takımdan birinin şampiyonluk yarışından henüz ilk yarıda kopması oldu.

Galatasaray sezona, sanki geçtiğimiz sezonu 3 kupayla tamamlamış gibi değil de; küme düşmeye oynayıp son anda ligde kalmış bir takım havasında başladı. Dünyanın hiçbir yerinde son sezonunda 3 kupa kazanmış bir takım, bu kadar moralsiz, kaos ortamında başlayamazdı herhalde.

Bu duruma düşmelerinin başlıca sebebi kongre sürecinde oy için ortaya atılan Zlatan Ibrahimovic transferinin gerçekleşmemesi olurken; ezeli rakipleri Fenerbahçe'nin ise Nani, Robin Van Persie gibi yıldızları kadroya katması sarı-kırmızılılarda bir panik havası oluşturdu. Bunun üzerine bir de Grosskreutz transferindeki skandal ile Felipe Melo'nun gönderilip yerine kimsenin transfer edilmemesi eklenince, geçen sezon kazanılan 3 kupanın esamesi bile okunmadı. Bu durumdan, Türkiye'de artık yıldız oyuncu transfer etmenin, kazanılan şampiyonlukların önüne geçtiğini çıkarabiliriz. Bu durum, Türk futbolu adına son derece tehlike arz ediyor.

Sezona bu olaylarla kaos içerisinde başlayan sarı-kırmızılılarda Hamza Hamzaoğlu'nun gönderilmesinden sonra da beklenen çıkış gerçekleşmedi. Devre arasını iple çeken Mustafa Denizli, takımı en azından 3. sırada tutup Avrupa Ligi'nde ilerlemek isteyecektir.

İlk yarıyı lider kapatan Beşiktaş, klasik Şenol Güneş takımı hüviyetine bürünmüş durumda. Önde basan, oyunun hakimiyetini elinde tutmaya çalışan, dikine oynayarak her zaman golü düşünen bir takım oldu.

Sezon başında herkesin beklediği gibi takımdaki potansiyeli yüksek oyuncuları parlattı Şenol Güneş. Oğuzhan, Gökhan Töre, İsmail Köybaşı listenin başındaki isimler. Porto'dan yine büyük umutlarla transfer edilen Ricardo Quaresma'ya da ayrı bir parantez açmak lazım. Portekizli oyuncu geldiği günden bu yana agresif tavırlar içerisinde. Eğer bu sorun çözülmezse sezonun ikinci yarısında takımın başına bela açabileceği kanısındayım.
Şenol Güneş iyi bir eğitmen ve elindeki oyunculardan her zaman maksimum düzeyde verim alabilen bir hoca; ancak tecrübeli teknik adamın bu zamana kadar hiç Süper Lig şampiyonluğunun bulunmamasını, hücuma verdiği önemi savunmaya vermemesine bağlıyorum. Trabzonspor'da da, Bursaspor'da da hep bu yüzden sonunu getiremedi, tıpkı yıllardır şampiyonluğa hasret kalan Arsenal'in hocası Arsene Wenger gibi.

Sezona yeni bir yapılanmayla başlayan Fenerbahçe, kadrodaki birçok oyuncunun yeni olmasından dolayı biraz sendeleyerek başladı sezona. Fenerbahçe'ye imza attığı gün, 'Hücum futbolu oynayacağız ve sürekli oyunu domine eden bir takım olacağız' açıklamasını yapan Vitor Pereira'nın, lig başladığında takımı sahaya tam tersi bir oyun anlayışıyla sürmesi sarı-lacivertlilerde kafaları karıştıran ilk konu oldu.

Pereira'nın hemen hemen artık tüm Türkiye tarafından tartışılmaya başlandığı dönemlerde gelen art arda galibiyetler ve takımın son haftalarda hücum anlamında biraz daha etkin olması, ilk haftalarda yaşananları bir nebze de olsa unutturdu.

İstatistiklere bakıldığında ilk yarı sonunda ligin en az gol yiyen ekibi Fenerbahçe olurken; aynı zamanda bu 17 maç; sarı-lacivertlilerin, 2006-2007 sezonundan beri rakiplerine en az pozisyon verdiği ilk devre oldu.

İstatistikler ortadayken Pereira'yı başarısız bulmak bana biraz saçma geliyor. Fenerbahçe eğer şampiyonluk istiyorsa doğru yolda ilerliyor; ancak istenen şey takımdaki yıldız oyuncuların performansını arttırıp, onları satıp iyi bir gelir elde etmekse, bu kadro birçok spor yazarının istediği gibi, hücum futbolu oynamalı.

Bence Fenerbahçe taraftarı birinci öncülü ister, istemeli de.

İlk yarıya damga vuran diğer takımlar ise Akhisar Belediyespor ve Kasımpaşa oldu. Rıza Hoca'nın güçlü bir kadroyla Kasımpaşa'yı buralara getirmesi pek sürpriz olmadı; ama Akhisar'ın ilk yarıyı ilk 6'da bitirmesi birçoğumuz için sürpriz ve hoş bir durum oldu.

Süper Lig'in lokomotiflerinden Trabzonspor, Bursaspor ve Eskişehirspor'un düştüğü durum ise futbolseverleri üzüyor. Umarım bir an önce yanlış yönetimlerden kurtulurlar ve ligin zirvesine ortak olurlar.

Şampiyonluk tecrübe ister

Beşiktaş, en son 30 Nisan 2011'de devirdiği Galatasaray karşısına, kazanmayı amaçlayarak sezon başından beri benimsediği hücum anlayışıyla çıktı.

Kanatları her zamanki gibi iyi kullanan siyah-beyazlılar, Olcay'ın orta alana kat edip Oğuzhan ve Sosa'yla birlikte pas trafiğine katkıda bulunmasıyla ve adeta Roma'nın efsanevi bekleri Cafu-Candela'yı aratmayacak bir performans gösteren Beck ve İsmail'i hücuma katmasıyla rakibini baskı altına aldı. Atiba'nın önceki maçalara nazaran daha geride kalmasıysa rakibin önemli kozu olan uzaktan şutlar ve araya atılabilecek topları engellemek amacıyla yapılan bir hamleydi; zira Kanadalı oyuncuyu ilk yarıda sadece 35. dakikada rakip ceza sahasına yakın bir bölgede gördük. Olcay'la sürekli kanat değiştirerek oynayan Quaresma'nın gereğinden fazla şut denemesi ve takım olarak son vuruşlardaki etkisizlikten dolayı baskıya rağmen ilk yarıda golü bulamadı siyah-beyazlılar. Galatasaray ise kendi yarı sahasında bekleyerek, Yasin ve Burak ile kontratakla gol bulma peşindeydi. 37'de Burak sakatlanıp oyundan çıkınca kalite anlamında bir tık eksildiler. Son maçlarda olduğu gibi 10 numara pozisyonundan uzaklaşıp geriden oyun kuran Sneijder, yine iki stoper arasına girip oyun kurma çabasındaydı. Tabii Sneijder bu kadar gerideyken ileride öldürücü pas atabilecek oyuncu eksikliğini de yaşadı Denizli'nin ekibi.

2. yarıya biraz daha önde başlayan sarı-kırmızılılar bu baskıyı fazla sürdüremedi ve Beşiktaş yine oyun üstünlüğünü ele aldı. Ev sahibi ekip rakip kalede tam baskı kurduğu sırada, Günay'ın büyük hatasından yediği şok bir golle geriye düşmesine rağmen, demoralize olmayıp skoru beraberliğe taşımasını bildi. Denizli, ilk yarıda Beck'in çok yorulduğunu düşünmüş olmalı ki Tarık'ı oyuna aldı ve Olcan'ı sol önde; hatta zaman zaman tıpkı Olcay gibi forvet arkasına itti. Ancak tam bu sırada gelen Gökhan'ın golü tüm planları alt üst etti. Golden sonra oyundan iyice düşen Galatasaray'ın, perşembe gecesi Lizbon'da maça çıkan rakibinden 2 gün daha fazla dinlenmesine rağmen oyunun hiçbir bölümünde rakibine fizik olarak üstünlük sağlayamaması, Mustafa Denizli öncesindeki antrenman metotlarını bir kez daha sorgulamamıza sebep oldu. Galatasaray'ı, ligi 8. bitirdiği 2010-2011 sezonunda bile bu kadar kötü görmemiştim.

Beşiktaş ise bu kısa süreli zor dönemden, önemli bir derbi galibiyetiyle çıkarak, artık hem derbi kazanabildiğini hem de kriz anlarında reaksiyon gösterebildiğini kanıtladı. Şampiyonluğun böyle kriz dönemlerinde, tecrübeli hoca ve oyuncularla alınan galibiyetlerden geçtiği unutulmamalı.